Bizler 92′nin çocuklarıyız.
92′nin uzun,soğuk kış gecesinde
yelkovanın akrebi yakaladığı dakikalarda, yaşama gözlerini açan o sıska
çocuklarız.
Bizler 92′nin ilk adımları, gece yarısında;
uzun sessiz karidorların,
rutubetli duvarların sessizliğini bozan o çocuklarız. Bizler 92′nin Mart gecesi Erzincan’da binaların altında gözlerini
karanlığa son defa kapatan yüzlerce insandan kalan,o umudun
çocuklarıyız.
Bizler 92′nin Şubat’ın da Azerbaycan’da biz azeri annenin ardında bıraktığı kimliksiz, adressiz altı yaşındaki elbisesine kan bulaşmış o kız çocuğuyuz.
Bizler 92′nin edebi sessizliğine uğurlanan, özgürlüğün melodisi John Cage’nin ardında bıraktığı bir kaç kitap ve bestelerine soluk veren o çocuklarız.
Bizler 92′nin dünden kalma çocuklarıyız.
Bizler 92′nin Şubat’ın da Azerbaycan’da biz azeri annenin ardında bıraktığı kimliksiz, adressiz altı yaşındaki elbisesine kan bulaşmış o kız çocuğuyuz.
Bizler 92′nin edebi sessizliğine uğurlanan, özgürlüğün melodisi John Cage’nin ardında bıraktığı bir kaç kitap ve bestelerine soluk veren o çocuklarız.
Bizler 92′nin dünden kalma çocuklarıyız.
Merve Şener
2010
