Ağzım pis bu ara.Sövüp sövüp duruyorum dikişleri sökük ayakkabımın içine giren taşlara..
Bu ara aynaya bakamıyorum, korkuyorum aşk çarpmış bir ceset görmekten..
Hatırlayamıyorum ayın hangi perşembesin de kaybetmiştin, kol düğmelerini saçlarımda..
Çizdiğin bir resmi görüyorum baş ucumdaki masanın üstünde..
Üst üste birikmiş kağıtların en dibinde; Eskiyi canlandıran bir kağıt buluyorum, üzerinde yazılı cümleler yıllanmış bir şarap kadar eski..
Düşünüyorum, hangi şairdi, kelimeleri ipteki beyaz çamaşırlar gibi özenle sıralamış..
Şair olasım geliyor ama beceremiyorum.
04.08.11/ 15.42
