''Sonsuzluk olsam bile kendimin içinde çok darım.''
F.Kafka
Kafka'yı tanıdığım ilk günden beri, Milena'yı kıskanırım. Kafka her kelimenin, anlamlarından birini Milena için ayırdığını düşünürüm.Geceleri Kafkayı keşfe çıkarım. Soluklanmadan bir kaç satırı okur ve ölümü kapıda bekleyen bir adamın sesini hissederim, sessiz karidorlarda. Kafka, ölüme cümle arasında ki virgülden daha yakındır 1917 yılının Ağustos ayında. Sayfalarda takip ederim Kafka'nın öksürüğünü. Acısını hissederim, paragraf sonlarında.Geceyi aydınlatacak bir umut bulamam.Umut yoktur.Aşk vardır. Aşkı bile acı sarmıştır. Milena aşktır. Biraz da acı.
Kafka günden güne tükenen bir mum gibidir.Tükenişine çare yoktur.Çaresizliğe aldırış etmemeye alışkanlık edinmiştir 1924 yılının Nisan ayında. Kafka elinde kalem, aklında birbirini kovalayan düşüncelerle yazar; dünü, bu günü ve yarını.
Mesela, 22- 23 Eylül 1912 yılında sekiz saatte bir roman yazar bay Kafka. Sanat düşmanı bir ailede sanatsever, hristiyan bir toplumda yahudi bir adamdır Kafka.
Ne azdır, ne çok bay Kafka.
''Kimi zaman şuna inanıyorum: Birlikte yaşayamayacağız, boyun eğip rahatça uzanıvereceğiz yan yana, ölmek için. Ama ne olacaksa senin yanında olacak. ''
Franz Kafka
Franz Kafka
M.Şener
13.07.12
